Onbeş Aylık Olduuuuu

Bugün itibariyle Ege tamı tamına 15 aylık oldu. Bu ay artık iyiden iyiye bağımsızlığını ilan etti kendisi. Artık tamamen ve kendi başına istediği her yere, istediği zaman ve şekilde gidebiliyor. Artık tamamen yürüyebiliyor, koşabiliyor. Hatta yürüyor demeyelim, sadece koşuyor :) Acelesi var çocuğun, aylarca yerinden bizim yardımımız olmadan kımıldayamadığını düşünürsek, hayata yetişmeye çalışıyor herhalde :)

Bu ay en çok severek yaptığı/yapmaya çalıştığı şeylerden biri de yeni öğrendiği merdiven inip çıkma! Evde, orta sehpayı merdiven niyetine kullanıyor, inip çıkıyor inip çıkıyor. Tabii bizim elimizden tutarak. Parkta, kaydırakların merdivenlerine tırmanıyor. Son 2 haftadır, bunu elimizden tutmadan kendi kendine de yapabiliyor. Ve bunu başarabildiğine çok mutlu oluyor. Tabii ki eller basamaklarda ve dizlerinin üstünde tırmanıyor ama olsun. Bu, onun için gerçekten büyük bir başarı. Bir de, halasının evi dubleks ve oraya gittiğimizde de evin merdivenlerinde sürekli bir tırmanma halindeyiz :)

Bazen yürürken bir ayağında parmak ucuna basarak yürüyordu ama elimizden tutarken. Bir desteği varken yani. son 10 gündür yürüme işini iyice geliştirdi ve artık kendine öyle bir güveni geldi ki, her iki ayağında da parmak ucu yürümeye başladı kendisi. Bu, bu yaş çocuklarının bir süreliğine yaşadığı klasik bir durum. Bir sene falan devam ediyor sanırım, sonra geçecektir. Eğer birkaç yıl boyunca geçmezse, yani sürekli parmak ucunda yürümeyi alışkanlık haline getirirse, eniştemize sorarız artık :) Kendisi ortopedi profesörü nasıl olsa.

En sevdiği oyuncak "yuvarlak şeyler". Yani top, arabalarının tekerlekleri, halkalar, dönen her türlü oyuncak ve pek tabii ki kuş oyuncakları! Küçük ama güzel zıplayan bir topu var, bazen dakikalarca (yarım saat 45 dk sürebiliyor) o topu atıp tutma oynuyor. Bayılıyorum onun böyle bir oyuncağıyla severek oynamasına.

 

Kendi kelimeleriyle konuşma hali arttı. Sürekli bıdır bıdır konuşuyor. Buşeee bişuuu gişuuu guşeee aaaguşş gibi anlamsız heceleri birleştirdiği kelimeleri var. Yine ve hala söylemeyi en sevdiği şey "kuş". Kuşlara bakmayı çok seviyor. Sabah uyanır uyanmaz daha gözünü açamadan kuş diye sayıklıyor. Bazen de gece uykusunda kuş diye sayıklıyor, sanırım rüyasında görüyor :) Kuş oyuncakları alıyoruz, en sevdikleri. Balkonda da gözü sürekli havada, evlerin çatılarında kuş arıyor. Kuşları görünce heyecanlanıyor.

 

Bu ay, önce diş çıkardı, sonra da nezle oldu. O yüzden iştahı epey azaldı, yediği miktar öğün başına neredeyse yarı yarıya düştü. Ama maaşallah hareketliliğinden birşey kaybetmediği için muhtemelen kilo vermiştir. Olsun, sağlığı yerinde olsun da. Napalım...

 

Şu an 2 alt-orta dişi, 2 üst-orta dişi ve 1 üst-yan dişi var. 1 üst-yan dişi de gelmek üzere, patladı patlayacak. Her sabah bakıyorum, dişetinin altından görünüyor ama hala patlamadı. Biraz yavaş tamamlanacak galiba. Ondan 6 ay küçük kuzeninin bile 7 dişi çıkmış, bizimki 5 dişle idare ediyor. :)

Boyu hızla uzuyor. En son sanırım bi 10 gün önce ölçmüştüm, 81 cm idi, yine uzamıştır mutlaka. Eee boşuna evlenmedik uzun boylu bi adamla dimi ama? ;) Ben kısayım, oğlum bari uzun olsun...

Şaka bir yana, herrr şeyden önemlisi, onun sağlıklı ve mutlu olması. Bu, o kadar ama o kadar önemli ki! Hep ağzımızda, dilimizde ama gerçekten içimizde özümseyemebiliyoruz her zaman. Unutabiliyoruz. Şu da olsun bunu da yapsın vs diyebiliyoruz. Ama hayır, egolarımıza kapılmamalıyız. Önemli olan tek şey var hayatta, o da sağlık. Sağlıklı olmadığımız sürece, ne paranın, ne çalışıp çalışmamanın, ne eşyaların ne evin, ne gezmenin tozmanın....(uzatılabilir) hiçbir tadı, keyfi, ehemmiyeti olmuyor. O yüzden gerçekten ama gerçekten çok şükrediyorum, sağlıklı bir bebeğim var VE ben sağlıklıyım ki, bebeğime bakabiliyorum. Bu çok önemli.

@gununcorbasi Yeliz, blogunda bir yazı dizisi başlattı, bana da fikir annesi oldu, ben de ondan ilham alarak instagram'da başlattım (bloga her gün yazı yazamıyorum, malum). Her güne şükredecek bir şeylerimiz var aslında(*) ama unutuyoruz çoğu kez. Unutmayalım, hatırlayalım, unuttuğumuzda açıp bakalım ve mutlu olalım diye. Benim hayatımın ilk şükrü oğlum! Sağlıklı bir çocuğum var. Bunu buraya da yazmak istedim. Çok şükür! İyi ki var!

* #100güne100şükürşeysi ig hesabımdan da takip edebilirsiniz.