Ege'nin fazlaca televizyon izlemesini hiç istemiyorum ve en azından benimle birlikteyken minimum düzeyde izlemesini sağlamaya çalışıyorum. Çoğunlukla televizyonu kapatıp oyun oynuyoruz ya da kapatma şansım o anda yoksa (ablası izliyorsa vs) alıp odasına götürüyorum.
Yemek yemeye direndiği, lokmayı sürekli ağzında tuttuğu zamanlarda ise, bir ümit yerse diye (en azından tabağın yarısını veya üçte birini bu şekilde yiyordu) televizyon karşısında yedirdiğim oldu. Valla hata mı, hata belki ama ne yapayım? Biz büyükler hiç mi tv karşısında yemek yemiyoruz? Her öğününü bu şekilde yemiyor nasıl olsa, bazen bu şekilde yemesinde çok da büyük bir sakınca olmadığını düşünüyorum.
Tabii ki izleyince sadece Baby Tv izliyor. Başka hiçbir şey açmıyoruz (klip, reklam veya diğer çizgi film kanalları gibi). Baby Tv'nin özellikle şarkıları çok çok başarılı. Ege de çok seviyor. Hatta ailemizin diğer tüm üyeleri de çok seviyor diyebilirim. Ege'nin en sevdiği şarkıları ise, 'Bugün benim özel günüm, bugün benim doğumgünüm', Charlie ve sayılar partisinin sayılar şarkısı (1, 1-2-3, 1-2-3-4-5, 6-7-8-9, 9-10 sıralaması ile söyledikleri şarkı), Beş küçük maymun zıplıyor yatakta veeee on yeşil şişeeee :)
Özellikle on yeşil şişe şarkımız bizim için şu sıralar biraz daha özel. Çünkü çok aç olduğu halde, sevdiği yemekler için bile ağzını açmama inadı gösteren Ege, bu şarkıyı duyunca hipnotize olmuş gibi hemen ağzını açıyor :) Ablam, şartlı refleks oluşmuş olduğunu ve 'on yeşil şişe' kelimelerini ve melodisini duyunca hemen refleks olarak ağzını açtığını söyledi :)
Valla onu bunu bilmem, bu şarkıyla yemek yiyor mu? Yiyor. Tamamdır :)
ON YEŞİL ŞİŞE
On yeşil şişe, duvarda duruyor
On yeşil şişe, duvarda duruyor
Bir yeşil şişe, kazayla düşerse
Kalır duvarda tam dokuz yeşil şişe
(10'dan geriye 0 şişe kalıncaya kadar devam ediyor)
:)) ne değişikmiş.. Güzel bir yöntem ama :) Merak ettim şarkıyı
YanıtlaSilBen söylerim sana bir ara ;)
Sil