Lilypie Fourth Birthday tickers

21 Şubat 2014 Cuma

Sıpacık!

Ege'yle tam bir aydır gündüzleri ayrıyız. Ben işe gidiyorum, o da bakıcı ablasıyla oluyor. Bakıcısına çabuk alıştı, zaten sıcakkanlı bir bebek. Herkesin kucağına gider, herkese güler (pala bıyıklı erkekler hariç, nedense onlardan korkup ağlıyor). Güzel güzel oynuyorlar, şarkılar söylüyorlar, yemek yeme, uyuma ve alt-üst değiştirme harici zamanlarında.

Ben işten gelince de ablasının kucağında bana kocaman gülücükler atıp, heyecanlanıyor. Kucağıma gelmek için kollarını iki yana açıp ayaklarını çırpıyor. Yani iki gün öncesine kadar öyleydi. İki gündür böyle yapmıyor sıpa. İlk gün, gittiğimde yatağındaydı ablası da yanında onunla oynuyordu. Bir bana baktı bir ona, sonra ona gülmeye devam etti ve kollarını açarak onun kucağına gitmek istedi. İkinci gün, ablasının kucağındaydı, bir ona baktı bir bana, sonra ablasına sarılıverdi. Gelmedi kucağıma. Ellerimi uzattım, gel anneye dedim, ı-ıh tık yok!  Boş boş baktı. "Ben burda iyiyim, rahatımı bozma" der gibiydi.
 
Tabii ki bakıcısını sevmesi çok güzel birşey. Benim de hoşuma gidiyor aslında. Sevmemesinden bin kat iyidir onu sevmesi. Demek ki ben yokken güzel vakit geçiriyorlar, burdan bunu anlıyorum. İçim rahat ediyor öyle olunca. Demek ki çok alışmış ona. Ama işte, bu işin ama'sı var. İçim buruluyor. Kucağıma gelmeyince nasıl bozuluyorum, nasıl boğazıma bir yumru oturuyor bilemezsiniz. Aslında bu kadar koyduğunu da düne kadar anlamamıştım. Dün işyerinde bu durumu birisine gülerek anlattım, sıpacık kucağıma gelmedi filan dedim. Gülüştük, arkadaşım ortamdan ayrılınca ben başladım ağlamaya. Demek çok üzülmüş, çok içerlemişim. Başkalarını da sevsin elbette ama en çok beni sevsin, beni her zaman sevsin, her zaman kucağıma gelmek istesin, hep bana sarılmak istesin, beni öpsün istiyorum. Bana ne, istiyorum işte!

14 yorum:

  1. haklısın çok hem de..
    ben de bu sabah aramıza aldığımızda babasının tarafına dönmesine çok bozuldum..bazen bu bebek milleti çok gıcık oluyo ya!!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlk başlarda ona da bozuluyordum, babasına kahkaha atarken bana sadece gulumsuyordu bazen, bana da kahkaha atsın diye kaç takla atıyordum. Ama şimdi alıştım sanırım bu duruma. Babalar hep daha şebek oluyorlar sanırım.

      Sil
    2. iyi bari sevindim, sizi blogcu anne deki gebelik günlüğünden beri takip ediyorum o sizseniz tabi :))) benim kızım da eylül ün ilk haftası doğdu karşıyakadayım bende ve hala işe başlamadığım için kendimi şanslı sayıyorum umarım 1 yaşa kadar dayanırız...sevgiler

      Sil
  2. benide ağlattın inan bebeğini bırakıp gitmek geröekten çok zor bu kadar küçükken

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet inanılmaz zor. Ama bu yazıyı yazdığım akşam, beni özlemiş ve kucağıma gelmek için can atar bir şekilde karşıladı beni. Çok mutlu oldum:))))

      Sil
    2. iyi bari sevindim, sizi blogcu anne deki gebelik günlüğünden beri takip ediyorum o sizseniz tabi :))) benim kızım da eylül ün ilk haftası doğdu karşıyakadayım bende ve hala işe başlamadığım için kendimi şanslı sayıyorum umarım 1 yaşa kadar dayanırız...sevgiler

      Sil
    3. Evet O benim :) Gerçekten ne kadar geç baslasaniz işe o kadar kâr. Sütüm azaldı benim işe başlayınca mesela. Sagmakla bebeğin emmesi aynı olmuyor :( Bir de bu ayrılıklar tabii...

      Sil
    4. aa benim de azaldı yaa! 6 ayı taşıma suyla tamamlıyorum resmen! bugün sağdığımı ertesi gün içiyo stoklar da bitti..
      ay bu arada ben babadan daha şebeğim bi kere! sadece 7 kiloluk bi danayı babası kadar fazla hoplatamıyorum! :)

      Sil
  3. ne yapalım arkadaşım çalışan annenin kaderi bu. ben bazen kendi annemi bile kıskanıyordum Cemre ben dönünce annaneden gelmediği için. ama önemli olan çocuklarımızın mutlu büyümesi ve onlarla kaliteli zaman geçirebilmek. şunu hiçbir zaman unutma ki, çocuklar kiminle çok vakit geçirirlerse geçirsinler, bu bizim onların anneleri olduğumuz gerçeğini değiştirmiyor. ve bir çocuk çok küçük te olsa bunun ayrımını çok güzel yapıyor buna inan.

    YanıtlaSil
  4. az önceki yoruma ismimi eklemedim ama sen anlamışsındır kim olduğumu :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet canım anlamıştım :) Ne kadar küçük olursa olsun anne kim diğerleri kim ayırt ediyor diyorsun ha, valla moral verdin :) İnsan vicdan azabının da etkisiyle fazlaca üzülebiliyor böyle şeylere.

      Sil
  5. Nette bir hesabı olmayan "adsız" arkadaşlarım da yorum bırakırken isimlerini yorumun içine yazsalar ne kadar güzel olur :) Ben de isimlerine hitaben cevap yazabilirim böylece :)

    YanıtlaSil
  6. :) ben de iki gün önce işe başladım tekrardan. kılzarımı evde kayınvalidemle bıraktım. aynı gün sürekli bana gelen temizlikçi bayanımız Emine Hanım da temizlik için gelmişti, ben eve gittiimde akşam hala temizlik devam ediyordu. Eve kapıdan girerken ağlama sesleri duydum koşarak içeri gittim, sandım ki gün kötü geçti ben yokken. meğersem Emine Hanım'ın yanına gitmek istiyorlarmış :) Beni görmedi gözleri yaaa. şaka gibi, ilk günden hem de :) aslında hakkını yemeyim şimdi Ela'm özlemiş, sarıldı, güldü sevindi falan ama Nil valla iplemedi annesi mi gelmiş kim gelmiş hiiiiçççç....
    sıpacıklar valla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biz yokken günü güzel geçirmeleri, yokluğumuzun travmasını yaşamamaları elbette en çok isteyeceğimiz şey. Yeter ki mutlu olsunlar, nasıl olsa gece anne diye sarılarak uyuyorlar :)

      Sil