Gebelik Günlüğü, 33.Hafta

Göbeğim tam anlamıyla bir basketbol topu gibi. Eee oğluşum büyüyor tabii. Ona "susam" dediğimiz günlerden bugünlere geldik. Çok mutlu ve heyecanlıyım. Ama zaman yaklaştıkça bir o kadar da korkuyorum. Acaba nasıl bir anne olacağım? Acaba bebeğime bakabilecek miyim? Acaba anne olmayı becerebilecek miyim? Tamam bebek ve çocuklarla zaman geçirmeyi sevdim ve becerdim. Onları oyalamayı, ne bileyim mama yedirmeyi bile becerdim. Ama bir bebeğin hiç altını temizlemedim. Ya da hiç yıkamadım. Yapabilir miyim acaba diyorum kendi kendime... Gerçi sonra da herkes
beceriyorsa ben neden beceremeyim diyorum. Ama yine de korkuyorum.

Bol meyve-sebze yemeye devam. Yaz da geldiği için en sevdiğim meyve sebzeler bol ve güzel, o yüzden severek yiyorum. Elevit vitamine ve demir hapına da devam. El ve ayaklarda şişme bu hafta sadece akşamları eve geldiğimde oluyor. Hemen ayaklarımı soğuk suyla yıkayıp yüksek yastıkların üstüne uzatıp dinleniyorum bir yarım saat kadar. Sonra geçiyor.

Geceleri 4-5 kez uyanmalar devam maalesef. Ben normalde çok hareketli yatan bir insanımdır. Öyle gece yattığım gibi kalkamam sabah. Yüz kere dönüyorumdur sabah kadar. Ama bu basket topu göbekle o iş biraz zor oluyor işte. Elimle göbeğimi taşıyıp destek vermem gerekiyor. O yüzden mi uyanıp duruyorum bilmiyorum ama sadece bir veya iki kere uyanarak geceyi tamamlamışsam kendimi şanslı ve iyi uyumuş hissediyorum. Bakalım bundan sonrasında nasıl olacağım.

Bebeğime hastane ziyaretçilerimiz için bebek şekerlerimi kendim yapmaya karar verdim. Bunun için çeşitli malzemeler aldım. Ama henüz kafamda tam tasarımı yapmadım. Tasarımı yapıp boş bir zamanımda da keyifle şekerleri (şeker diyip duruyorum ama lavanta veya sabun da koyabilirim) hazırladıktan sonra buraya fotoğrafları ekleyeceğim.

Bebeğimizin hala bir ismi yok. Ama hala en az 1 ayımız var diye avunuyorum...