Gebelik Günlüğü, 37.Hafta

Artık sona doğru iyice yaklaştık. Koskoca bir maceranın son haftaları artık. Ne çabuk geçti zaman... Bebeğim gramlardan kilolara geldi, milimlerden santimlere ulaştı; ben bol pantolon ve tişörtlerimle idare ederken, üzerime olabilen sadece 2 elbiseme kalacak kadar büyüdüm göbeklendim... Çok güzel günlerdi (hâlâ da güzel ya). Çok keyifli bir gebelik dönemi yaşadım.

Bu haftamızın sonunda doktor randevumuz vardı. Bebişko biraz daha büyümüş, 3.180 gram ve 47 cm olmuş. Yüzü hâlâ öne dönük. Kordonunu boynuna dolamış bir sefer. Şimdilik bir sorun yok dedi doktor, daha çok dolamamış ya da çok çok sıkı değilmiş. Yine NST'ye girdim. Önceki haftalarda hissettiğim kasılmalar tekrar etti. Zaten günde 4-5 kez oluyor hissediyorum. Ama doktorda sadece 1 tanesini hafif bir şekilde hissetmiştim, meğer cihaz 2 kasılma kaydetmiş. İkincisi hafifmiş, ben onu anlamadım. Demek ki diğer zamanlarda da hafif hafif kasılmalar oluyor ama ben hissetmiyorum. Bu durumda günde 8-10 kasılma oluyordur herhalde. Gerçi kasılma anlarında bebeğin kalp atışlarında bir sorun yoktu, yani bebek strese girmemiş. Doktora göre, düzenli aralıklarla olmadığı sürece bu Braxton Hicks kasılmaları günde 8-10 kereye kadar normalmiş. Ama daha şiddetli ve periyodik olursa kendisine hemen haber vermemi söyledi. Şimdilik canımızı sıkan bir durum yok çok şükür.

37.Haftamız dolduğu için artık doğum iznine ayrıldım. Cuma günü, daha önce "37.haftaya kadar çalışmasında mani yoktur" raporu aldığım tıp merkezine gittim ve artık "analık nedeniyle iş göremezlik raporu" dedikleri raporu aldım. Artık doğuma kadar evdeyim. Amaan, ne kadar güzelmiş evde stressiz filan oturmak öyle. Henüz 3 gün olmasına rağmen dinlendiğimi hissettim resmen. Demek ki işte ben çok farketmesem de epey yoruluyormuşum. Havalar 3 gündür çook sıcak gitmesine rağmen resmen ayak bileklerime yeniden kavuştum, şişkinlikler sona erdi (gerçi zaten pek fazla şişmiyordum ama yine de varolan da azaldı). Meğer ne güzel, ne ince ayak bileklerim varmış benim :)

Benim gebeliğimden bile çok önce konuşulmaya başlanan "doğum izni uzayacak" lafı tabii ki tahmin edildiği gibi yalan oldu. Ben henüz 2 aylık filan hamileyken "eh ben izin alıncaya kadar kırk kere çıkar, daha neler!" diyordum ki, pek çok insanı hayal kırıklığına uğrattığı gibi beni de hayal kırıklığına uğrattı hükümet. Hükümette tek güvendiğim isim olan Fatma Şahin "bu yasama yılında, tatile girmeden evvel kesin çıkaracağız" diye sözler verdiği yasayı yeni döneme devrettiklerini utanmadan bildiriverdi. İşin esas rezil tarafı, aylardır "doğum iznini 6 aya (24 hafta) uzatacağız" diye kamuoyunda yarattıkları algının aksine, son derece komik bir şekilde (yoksa trajikomik mi demeliyim?) 16 hafta olan izni sadece 1 hafta uzatacaklarını açıkladılar. Ne ki şimdi bu? Lütuf mu ediyorlar yani, 1 hafta uzatmakla? Sırf "uzattık" kelimesini kullanabilmek uğruna bunca annenin-anne adayının ahını alarak oy elde edebileceğini sanan, hâlâ buna safça inanan bir hükümet var sanırım karşımızda. Neyse, Allaha havale edelim durumu... Neyse ki benim geçen seneden kullanmayıp sakladığım yıllık izinlerim var.

Bu hafta bir de hastane çantası hazırlamam gereken haftaydı. Artık sayılı gün kaldı doğuma ve ben çantamızı kapının arkasında hazır bulundurmalıyım, ne olur ne olmaz. Önce güzel bir liste yaptım. Bloglardan okuduğum ve kenara not ettiğim kadarıyla bir derleme yapmıştım önceden, bir de doktorumuz birkaç ekleme yaptı kendi deneyimlerinden. Ortaya güzel bir liste çıktı bence. Hemen hemen hepsi hazır, sadece çantanın içine yerleştirmek kaldı. Onu  da hemencecik yapıveriririm.

Artık doktor görüşmelerimiz haftada bire düşecek. Bu yüzden 38.haftada yine kontrolümüz olacak. Bakalım bu hafta ne kadar büyüyecek yavrukuşum, Ege'm?