Uyku uyku güzel uyku - 3.bölüm

Uyku konusuna kaldığımız yerden devam ediyoruz sayın seyirciler. Ne diyordum? Hah, Ege yaklaşık 8 aylık olduğunda hayatımız birdenbire değişti.

Ben o sırada Uyku Meleği'nin kitabını okumuş, nasıl yapsam da başlasam diyordum. Bazı bölümleri tekrar tekrar okudum. Bebeğimi ağlatmayı hiçbir zaman, ne önceden ne şimdi kabullenmedim kabullenemem. Bu, benim süper iyi, ağlatanların da kötü anne olduğu anlamına gelmiyor. Herkesin bir karakteri var, ayrıca tüm bebekler de farklı karakterlere sahip. Ben sadece kendimi ve Ege'yi anlatıyorum, ağlatmak bana çok ters gelen bir şey. Dayanamıyorum Ege'nin ağlamasına, hatta genel olarak bebeklerin ağlamasına. Üzülüyorum çok. Neyse.

 

Uyku Meleği'nin metodunu direk olarak uygulamadım aslında. Ama o süreçteki  davranışlarıma çok etkisi oldu. İçimden gelenlerle bu metodu karıştırdım biraz.

 

Ege 7 ay 10 günlükken bir gece sabaha kadar deliksiz uyumayı başarmıştı. Fakat devamı gelmemiş, sonraki gecelerde 1 veya 2 kere uyanmaya ve emmeye devam etmişti. Yaklaşık bir 15 gün sonra, yine her zamanki gibi emzirdim uzun uzun, ama uyumaya hiç niyeti yoktu Ege'nin. Böyle zamanlarda biraz kucağımda pışpışlıyor, emzirme pozisyonunda tutup koridorda volta atıyordum. O da çare olmazsa mecburen akşam olmasına rağmen ayağımda sallıyordum. O gece hiçbiri işe yaramadı. Ne yaptıysam olmadı, döndüm dündüm tekrar aynı şeyleri yaptım, emzirdim pışpışladım kucağımda dolaştırdım. Hayır, Ege'nin kesinlikle uyumaya niyeti yok görünüyordu. İşten gelir gelmez onunla oyun oynamış, sonra da uyutma çabalarına girişmiştim, deli gibi açtım ve artık sinirlerim bozulmaya başlamıştı. Yatağına bıraktım, emziğini verdim ve "bana on dakika müsaade, seni yatağına bırakıyorum ister uyu, ister bekle" dedim ve çıktım odasından. Kapısını kapattım. Gittim yemek yedim. Doyunca sinirlerim düzeldi. Yaklaşık on dakika sonra, odasından hiç ses gelmemesine de şaşırarak döndüm. Ne göreyim? Ege kendi kendine uyumuştu. Belki de benim onu uyutmak için yaptığım onca şey, ona aktivite gibi gelmiş ve onu uyardığı için uyumasını engellemişti. Bunu o zaman düşünememiştim tabii.

 

O gece sabaha kadar uyudu, hiç uyanmadı. Hiç ağlamadan uyuduğu halde sabaha kadar uyanmadan uyuması ile gurur duymuştum!

 

Fakat bunu da bir gecelik bir durum olarak düşündüğüm için ertesi akşam yine emzirdim ve emzirirken uyumasını bekledim. Ama Ege emiyor emiyor uyumuyordu. Sonlarına doğru sırtını geriyor, kafasını geriye doğru atıyor vücudunu kasıyordu. Kucağımda uyumamak için elinden geleni yaptı. Bu sefer Uyku Meleği kitabında okuduklarımı da düşünerek, yatağına bırakmayı daha erken akıl ettim. "Demek oğlum büyümüş, artık kucağımda uyumak istemiyor, yatağında uyumak istiyor" dedim, öptüm iyi uykular diledim ve yatağına bıraktım. Bir tabure çektim yatağının başucuna ve öğlenleri uyku öncesi dinlediği müziğini açtım, kendim de ara ara "pışş pışş" sesi çıkardım. Yaklaşık 14 dakika kadar döndükten sonra uyudu. Müjdeyi hemen ablama verdim, birlikte sevindik oh oh ne güzeldi! Ertesi gün de tekrarlanması temennileriyle geceyi tamamladık. Gece yine uyanmamıştı.

 

 

Ertesi gece  yatağında debelenmesi 12 dakika sürdü. Sonraki gece 10. Bu sırada hiç ağlamıyordu yalnız. Sadece bir o yana bir bu yana dönüyordu. Arada kafasını kaldırıp ben var mıyım diye kontrol ediyordu. İşte kitabın sözünü dinlemediğim nokta burası. Kitapta her 3 günde bir sandalyeyi uzaklaştırmak ve en sonunda bebeği yatağına koyduktan sonra odadan çıkıp gitmek gerektiği yazıyor. Ben bunu yapmadım. Bir ay kadar her gece Ege uyuyana kadar onun başucunda oturdum, kafasını her kaldığında (beni görmek istediğinde) ben oradaydım, beni gördü, içi rahat etti ve kafasını çevirip uyudu. Ben, onun görüş alanından uzaklaşmak için onun hazır olmasını bekledim. İyi ki de öyle yapmışım. Beni göremeyince huzursuz olup uyumaktan vazgeçebilirdi.

 

Maşallah oğluma!

Yaklaşık 1 ay sonra yatağında debelenirken kafasını kaldırıp beni aramamaya başladı. Direk kafasını duvar tarafına çevirip (sırtını bana dönüp) uyudu. Hiç beni aramadı. Ben de o zaman başucunda oturmamaya başladım. Şimdilerde odasındaki koltukta oturuyorum. Onun görüş alanı dışında. Ama çok dönerse, uykuya dalması 10-15 dakikayı geçerse, o zaman "pışşş pışş" diyorum, yani sesimi duyuyor ve yine aslında odada, onun yanında olduğumu biliyor. Uyumadan odasından çıkmıyorum. Her gece aynı müziği dinleyerek uyuyor. Genelde sabaha kadar da uyuyor.

 

Benimle aynı zamanda bakıcımız da gündüz aynı şeyi uyguladı. Gündüz uykularında da birebir aynı şekilde uyuyor ve genelde bir seferde 1,5 saat kadar uyuyor.

 

Ege'nin henüz diş çıkarmadığını düşünürsek, daha önümüzde önemli dönemeçler var, uyku düzeni bozulabilir. Ne bileyim, büyüme ataklarında, hastalıklarda veya diş çıkarmalarda. Ama önemli değil. Kendi kendine uyumayı bir kere başardıysa bunu yine yapabilir. Oğluma bu konuda güvenmek istiyorum :)))

 

Şu sıralarda uyku düzenimiz şöyle:

 

Akşam 19.30 civarı odaya gidiş ve uyku rutini

(Alt değişimi, kremlenme, pijama giyme ve uyku tulumu giyme

Ninni, emme ve uyku müziğini dinleme sırasıyla)

20.00-20.10 civarında uykuya dalış

06.30 civarında uyanma

10.00-12.00 arası uyku

15.00-16.30 arası uyku

19.30'da tekrar odaya gitme akşam uykusu rutini

 

Umarım nazar değmez. Umarım böyle devam ederiz. Maşallah benim güzel oğluma! Biz bu şekilde kesintisiz uyumayı başardık belki bebeği uyuyamayan annelere bir yerinden bir fikir verir. Herkese kolay gelsin!