Lilypie Fourth Birthday tickers

20 Ocak 2014 Pazartesi

Annelikte Altıncı Ay

Ege hayatımıza gireli altı ay oldu. 6. Kocaman bir ALTIIIII. Kocaman dimi? Yoksa minicik mi? Altı yıl sonra bu zaman dilimi bana küçük görünebilir ama şu anda Ege'nin bütün hayatı!
 
Mükemmel bir 6 aydı. Hayatımın enn güzel 6 ayı. Hayatımda yaptığım enn güzel şey oğlum. İyi ki yapmışım! :) Ve de hayatımın enn zor 6 ayıydı hiç şüphesiz. Fiziksel zorluklardan bahsetmiyorum, elbette uykusuzluk, doğum ağrıları, meme başı çatlakları, süt kanallarının tıkanıp memelerin şişmesi ve dayanılmaz ağrıları falan oldu, olmadı değil. Bir yandan çocuğu uyut bir yandan eve yetiş, bir yandan kendine iyi bakmaya çalış (sırf bebeğe karşı olan sorumluluktan ötürü, süt kaliteli olsun diye meyveni, cevizini bademini, etini yumurtanı eksik etmeden beslen, rezene çayıydı bilmem nesiydi derken gebelikteki gibi, kendine bakım işi epey kapsamlı bir hal alıyor emzirirken), zor iş hakikaten. Ama esas zor olan bunlar değil. Allah kadınları çok daha dayanıklı yaratmış sanırım, annelik biraz dayanıklılık gerektiriyor. Fiziksel zorluklarla başa çıkabiliyorsun. İşlere bir şekilde yetişebiliyorsun.

Esas zor olanı, tamamen çaresiz bir yavru senin ellerinde, senin sorumluluğunda. Bu ağır bir yük. Sadece karnını tamamen doyurabilmek, altını temizleyip pişiklerini iyileştirmek, hastayken başucunda beklemekle bitmiyor. Zaten bu kadarını kediler de yapıyor (Kesinlikle bunları küçümsemediğimi yukarıdaki paragraf anlatabilmiştir herhalde değil mi?). Ona gülmek, sevgi vermek, beyin gelişimi için yapılabilecekleri araştırmak, kas gelişimini desteklemeye çalışmak, onun için hayal kurmamayı başarabilmek (kendi yapamadıklarımızı onun geleceğine empoze etmemeye çalışmak, piyano çalsın, beş dil bilsin, doktor olsun filan gibi), onu kahkahalarla güldürmek, ona güven duygusu verebilmek, her ihtiyacı olduğunda senin yanında olacağını gösterebilmek ve bunu hissettirebilmek, sevildiğini hissettirebilmek, yani ruhsal olarak gelişmiş mutlu huzurlu güvenli bir insan yetiştirebilmek....işte asıl zor olan bu.

Bir yandan da hayatta kendinden çok sevdiğin bir yaratıktan yarım saat bile ayrı kalsan çektiğin acı. Kaldı ki çalışan bir anne olarak bir bakıcı abla bulduk, yarım saatlik ayrılığa dayanamazken, uykudan uyanınca oğlumu özlediğimi farkederken, onu bütün gün (neredeyse 12 saat) bakıcıya emanet etmek zorunda kalmak....inanılmaz zor olan bunlar işte. Yoksa, uykusuz kalmışsın...laf!

Yine de biliyorum, bütün bunları tüm çalışan anneler yaşıyor. Hatta "bunlar ne ki?!" diyen anneler var elbet, bebeği sağlık sorunlarıyla boğuşan. O yüzden, biliyorum, bebeğim sağlıklı diye şükretmeli ve dırdırlanmamalıyım. Ama işte bazen insanın elinden gelmiyor. Bebeğini başka birisine bırakıp gitmek, ondan günde 12 saat ayrı kalmak, o vicdan azabı, insanı çok fena boğuyor. Sanki kalbimin üzerine bir tonluk külçe demir yığmışlar gibi hissediyorum. Hafiflemenin bir yolu var mı acaba?....

Annelik zor derlerdi. Evet, zormuş hakikaten...

4 yorum:

  1. Hayat böyle maalesef... Biz de İstanbul da yaşıyoruz şu an için ücretsiz izindeyim kimselere güvenemiyorum oğlumu... Ama 1 yaşına geldiğinde mecburen başlayacağım işe bunu düşündükçe olan uykum da kaçıyo eşime, anneme bile söylemeden ağlıyorum gizli gizli... Çoook zormuş anne olmak... İçini kanata kanata büyütmek...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de son cuma günümde tutamadim kendimi, maalesef bakicinin önünde ağladım. Keşke imkanlar elverse de hep ben bakıp buyutsem. Yapacak birşey yok, alisacagiz...

      Sil
  2. Yeter ki, çocuğunu bıraktığın kişi güvenilir olsun, en önemli şey bu. Bırakmak çok çok çok zor. Ben işimi sevdiğim halde ağlayarak giderdim. Ama sonra insan garip bir şekilde alışıyor. O zamanlar bir servise bindirip de, hiç tanımadığım bir insanın şoförlüğüne güveneceğim aklımın köşesinden bile geçmezdi. Şimdi hergün servise bindiriyorum. Zaman değişik bişey. Ama şöyle de bir gerçek var, ne kadar zaman ayırırsan ayır, acaba daha fazla ilgilenebilir miydim, gibi vicdan azapları hiç bitmiyor.
    Her zorluğa rağmen dünyanın en güzel şeyi anne olmak, her anının keyfini çıkarmak lazım :)))
    Ege'nin 6. ayını, senin de anneliğinin 6. ayını (aslında hamilelikten başlamak lazım) kalpten kutlarım. Daha nice mutlu ve sağlıklı aylarınız, yıllarınız olsun :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Insan alisiyor ben de alisacagim. Bazi şeyleri dusunmeyecegim. Başka türlü olmaz.
      Annelik muhteşem bişey :) teşekkür ederim. Yılları kutlariz inşallah :)

      Sil