Lilypie Fourth Birthday tickers

2 Temmuz 2014 Çarşamba

Bitti... Emzirmeye elveda

Bitti… Hayatımın en güzel dönemlerinden birine istemeden de olsa elveda demek zorunda kaldım. Yaşadığım enn güzel tecrübelerden biriydi emzirmek. Çok keyif aldığım, çok tatmin olduğum, çok mutlu ve huzurlu hissettiğim bir tecrübe. Hiç hazır olmadığım bir zamanda bitiverdi. Oysa 2 yaşına kadar emzirmeyi istiyordum oğlumu.

İşe başladıktan sonra (Ege 6 ay 5 günlükken) sütümü gündüzleri iş yerinde sağarak devamlılığını sağlamaya çalıştım. Her çalışan annenin başına gelen elbette benim başıma da geldi ve sütüm azaldı. Çünkü ne kadar güçlü bir pompa olursa olsun, bebeğin çenesiyle aynı şey olmuyor. Hem psikolojik ve hormonal olarak da beyni ve memeyi kandırmak mümkün olmuyor. Ayrıca işyerinde yaşanan stresin de etkisi oluyor. Süt, ister istemez azalıyor. O güne kadar gece-gündüz 2-2,5 saatte bir emen bir bebeğe yetecek kadar süt üreten vücudum, her ne kadar iş yerindeyken 3 kez sağsam da, (evet çoğu çalışan anneye göre şanslıyım tam 3 kez sağabildim günde, yani 3 saatte bir, işyerim bu konuda müsaitti) evdeki performansı yakalayamadı. Allah’tan ek gıdaya başlamıştık da, ben yokken aç kalmadı çocuk. Zaten 6 ay evde kalmak istememin de sebebi buydu. Gerçi gönül 3 yaşına kadar (kreş yaşına kadar) evde kalmayı isterdi ama maalesef şartlarımız böyle. Oğlumun daha iyi şartlarda büyümesini istiyorsam çalışmam ve maddi olarak ailemize katkıda bulunmam gerekiyordu. 

Günde 2 öğün ek gıda aldığı için getirdiğim sütler ona yetiyordu ilk başlarda. Sonra ek gıda miktarımız arttı. Sabah işe gitmeden ve akşam uykusundan önce yine emziriyordum. Bir de gece uyandığında emziriyordum. En az 2 kere uyansa da geceleri, eskisine nazaran daha az emmeye başladı önce. Zira, açlıktan değil alışkanlıktan emiyordu. Uyanıyor ve emmeden uykuya yeniden nasıl dalınır bilmediği için beni çağırıyor, 2-3 cork cork’tan sonra uyumaya devam ediyordu. Uykusunda emen bir bebek olmadığı için de, otomatikman gece emme miktarı azalmış oldu. Sanırım emmeden, gece deliksiz uykuya geçişinin kolay olması, bu sebepten.  

2 ay kadar sonra geceleri uyanmamaya başladı. Böylece haftasonları hariç emmesi günde 2’ye düşmüştü, sabah uyanınca, akşam uykudan önce. Bu sırada benim sağdığım miktar da gün geçtikçe azalıyordu. Son 1 aydır da, neredeyse tadımlık kadar az gelmeye başlamıştı (80 cc kadar). Böylece o kadarcık süt, gıda ihtiyacını karşılamayacak diye mamaya başladım. Belki de bu hata oldu, bilemiyorum. Gıdası eksik kalıyor diye mamaya başlayınca, emmesi iyice azaldı. En sonunda da geçen hafta itibariyle hiçbir şekilde emmemeye, memeyi tükürmeye, beni ittirmeye başladı. Tomris Hanım’a danıştım hemen, (hani süt doktoru) “ten tene temasla artırabilirsiniz sütü tekrar, dikkatini başka yöne çekin, yeni uyandığı o uyku sersemi halindeyken teklif edin” gibi tavsiyelerine uydum. Ama yok. Olmadı, olmadı. Yaklaşık 1 haftadır asla ve asla ağzına dahi sokamıyorum, reddediyor. 

Demek ki Ege çoktan hazırmış buna, ve emmeyi kendi hazır olduğu zaman bıraktı. Ama çok belli ki, ben hiç mi hiç hazır değildim. Doktorumuz, her türlü gıdayı aldığı için artık anne sütüne gereksinim duymadığını, bu yüzden emmeyi bıraktığını, gelişmesi için hiçbir sorun olmayacağını, her şeyin yolunda gittiğini söylediği için içim biraz rahat. Ama kendi açımdan çok üzüldüm. Ne olursa olsun, bebeği 2 yaşına kadar emzirmenin hastalıklardan koruyacağını düşünüyorum. Bu yüzden kendimi hep ona göre hazırlamıştım. Biliyorum, hiç emziremeyen, ya da çok daha az emzirebilen anneleri incitiyorum belki de şu an, özür dilerim onlardan. Ama 2 yıl 2,5 yıl bol bol sütüyle bebeğini emzirebilen annelere de çok gıpta ediyorum açıkçası. İçim gidiyor, ne yapabilirim. Çok özeniyorum. Zaten ilk aylarda da sütüm çok gelmemiş, mama takviyesi yapmak zorunda kalmıştım. O yüzden bebeğimi daha uzun süre emzirebilmek isterdim. Ama ne yapalım, her bebek kendi belirliyor ne zaman ne yapacağını. Bu, başka konularda da geçerli. O yüzden zorlayacak değilim, zaten zorlasam da bir işe yaramayacağını biliyorum. Bu yüzden 2 gündür sağmayı da bıraktım. 30-40 dakikalık sağma sonucunda sadece 15-20 cc’lere kadar azalmıştı çünkü son günlerde. 
2 yaşına kadar gıda olsun diye değilse de "şifa niyetine" bağışıklığı güçlü olsun, hastalıklardan korunsun diye emzirmek istediğim için, açıkçası biraz hayal kırıklığına uğradım. Bu kadar erken beklemiyordum emzirme maceramızın sonlanmasını. Yoğun bir burukluk yaşıyorum içimde. Hep 2 yıl emzirmeyi planlıyordum kendi kendime ama dediğim gibi, bebek işi planlarla olmuyor. Sizin değil bebeğin planları işliyor her seferinde.
 
Bir de, aramızdaki son görünür bağ koptu gibi hissediyorum. Gebeliği çok seviyordum, bebeğim her an her saniye benimleydi, içim rahattı. Aramızda içiçe geçmiş bir ilişki, kopmaz bir bağ vardı. Doğunca bu bağ azaldı elbette ama emzirmek yine de buna yakın bir bağ sağlıyordu sanki. Sadece ikimizin yaşadığı mutluluk dakikaları. Hayatımın gerçekten en mutluluk dolu, en huzurlu anlarından biriydi emzirme. Çok seviyordum yahu! İşte şimdi, sanki bu bağ da kopmuş gibi hissediyorum. Emzirmeye devam etme inadım, bu bağın kopmasından korkumdandı belki de. Şimdi yaşadığım hayal kırıklığı da bundan.

Evet, bir devir kapandı işte. Çoook sevdiğim emzirme serüvenim son buldu. Yaşadığım o kadar acıya rağmen (ilk aylardaki -her annenin yaşadığı- meme ucu çatlakları, sonra da toplamda 8 kez yaşadığım süt kanalları tıkanmaları -evet, üşenmedim saydım, tam 8 kez süt kanallarım tıkandı bu süreçte ve inanılmaz ağrılar çektim) yine de çoook sevdiğim bir serüvendi. Aslında sevinmeliyim biliyorum, tasasız travmasız bağırmasız ağlamasız bir şekilde bitti bu serüven. O yüzden şanslıyım. Oğlum kendi istediği zamanda kendi bıraktı emmeyi. “Emmeyi bıraktırma” travması yaşamadı. Aramızda bağ, artık tamamen duygusal bir bağ olacak bundan sonra. O da en az diğerleri kadar, hatta onlardan daha kopmaz bir bağ olacak, öyle değil mi?

12 yorum:

  1. aslında iyi olmuş iki yaşından önce bırakması . bizimki 27 aylık oldu. Akıllandı bıraktırmak çok daha zor oluyor. Bağ zaten hiç kopmayacak bir bağ.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısın aslında ama gel de bunu şu anki gönlüme anlat... Ne yapalım, birkaç güne kadar alışacağım elbette. Emzirirken yiyip içemediğim şeyleri iceyim bari, azcık keyif yapayım :)

      Sil
  2. yaa..ben ki emzirmeden nefret ettim bitsin parti verecem diye büyük büyük laflar ettim meğer nası da ödüm kopuyomuş biteceğinden..neyse gayet ağlıyorum ve sana teselli olacak cümleler yazamicam sanırım adaşım..e büyüyolar işte napalım?! sağlıklı olsunlar da..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle tabii, zaten herşey onlar sağlıklı olsunlar, mutlu olsunlar diye değilmi?

      Sil
  3. Kendi sutum kesilmis gibi hissettim anliyorum seni ama en azindan yasi geldi buda oldukca uzun bir zaman saglikli olsunlarda

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet öyle avunuyorum ben de :) Doktorumuz zaten hiç sorun yok dedi de işte, ben hazır olmadığım için afalladım birden. Çok şükür canım, 11 ay emdi yine. Ben 4,5 ay emmişim, üstelik annemin sütü de bolmuş. Hiç ememeyen bebekler de var. O yüzden şimdi iyi yönlerini görmeye çalışıyorum, en azından kendi açımdan ;)

      Sil
  4. Biz henüz yolun başındayız; ne desem boş olacak biliyorum ama sen iyi yönleri görmeyi başarmışsın zaten; en güzeli de bu :)
    11 ay maşallah :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyleyse ben sana diyeyim bir şey. Bu günlerinin keyfini çıkar bol bol. Öyle alelacele haldır huldur emzirme. Ağır ağır, bebeğinin yüzüne baka baka, ellerini seve seve emzir. Koklaya koklaya, süt kokusunu içine çeke çeke...

      Sil
  5. Süpermiş yaa.. Bizde 23 ayı devirdik 24 den gün aldık. Benim danayı bıraksan hep emecek:). Bende çabalıyorum. Tavsiyelerini deniycem. Zaten hep dersanedeyim. Yanyana olduğumuzda meme ağzından düşmüyor. Çok ağlıyor vermediğim zaman:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. 24 ay süper! Hatta şu an 27 aylık falan olması lazım dimi? Nedir durumunuz? Gerçi özel durumunuzdan ötürü anneden kopamadığı için de devam ediyor olabilir. Herşey yolunda mı bu arada?

      Sil
  6. Ben yeni buldum sizi ama direk bu postu buldum, çok etkilendim. Çok zor bir süreçmiş okuduklarımdan bloglardan dostlardan öğrendiğim kadarıyla. Ama yazdığınız gibi ne kadar güzel olmuş ki 11 ay emzirebilmişsiniz. Şifa niyetine almış miss gibi anne sütünü:) Ben daha çok taze anneyim:) Hamileyken de kafayı bu anne sütü meselesiyle bozmuştum, lohusayken de peşimi bırakmadı. Sonra sonra oğlum düzenli kilo almaya başladıktan sonra ben de rahatlayabildim ve bir adım geri atarak daha geniş çerçeveden görmeye çalıştım. Anne sütü tabii önemli ama ilk birkaç aydan sonra belki en az onun kadar önemli olan sevgi, kailteli zaman geçirme:) Öyle emzirip sonra bir kenara bırakıp işine gücüne bakan, annesine devreden ilgilenmeyen anneleri de görünce, a na sütü her şey demek değilmiş dedim kendi kendime. En az süt kadar önemli anne şefkati:) Onu da boool bol almış gibi:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle çok çok haklısınız. Ben bir de kendi kendine memeyi bırakmamış, bıraktırılmak durumunda kalan bebeklerin ve annelerinin ne zorluklar çektiğini duydukça şükrediyorum şu an halimize. Hayırlısı böyleymiş. Siz de güle güle büyütün bebeğinizi :) ne güzel süt kokuyordur şimdi o :)

      Sil