Bebeğim! Canımın içi, kalbim! Beş aydır hayatımızdasın, her gününü, her anını doya doya yaşamaya çalışıyorum. Hiçbir anını unutmak istemiyorum. Sen dünyada yaşamaya en "değer" şeysin benim için. Mümkün olsa, kalbimi orta yerinden açar, seni yeniden içime sokardım!
Seninle ilgili, bebekliğinle ilgili aklımda en çok yer edecek şeylerden biri hiç şüphesiz ki kokun. Bir insan, bir bebek, bir "şey" bu kadar güzel kokabilir mi? Dünyada böyle bir koku yoktur, eşi benzeri yoktur bu kokunun. Koklamalara doyamıyorum. İçime çekiyorum, çekiyorum, çekiyorum..... mmmm Allahım bu nasıl bir kokudur? Kokundan başım dönüyor, sarhoş oluyorum seni koklamaktan... Tenin, saçın ve en çok da nefesin...cennetin kokusu bu olsa gerek!
Yumuk yumuk ellerin, kolların, katman katman bacakların, hele hele de minik ayakların ve bezelyecikler gibi o tatlı parmakcıklar... Öpmelere doyamıyorum, öpüyorum öpüyorum, yok, olmuyor hiç doyamıyorum seni öpmeye. Canımın içi oğlum! Baldan tatlım benim!
Biliyorum, sen büyüdükçe ellerin ayakların da büyüyecek, kocaman olacak, böyle sevimli kalmayacak. Ayakların kokacak, ellerin benimkilerden bile büyük olacak, nefesin beni büyüleyen o süt kokusundan kokmayacak. Ama olsun, sen benim yine de hep öpmelere, koklamalara doyamadığım biricik oğlum olacaksın. Seni çook seviyorum canım oğlum! İyi ki varsın. İyi ki doğurmuşum seni. İyi ki sen benim oğlum olmuşsun!
Her zaman söylüyorum, dünyadaki ennnn güzel şey çocuk sahibi olmak diye. Anlıyorsun artık değil mi :)))
YanıtlaSilAnlamam mı? Zaten tahmin ediyordum da o yüzden istiyordum çocuk :)
Sil