Mayıs ayı hayatımızda ilklerin yaşandığı, Ege açısından çok hızlı gelişmelerin olduğu bir ay oldu. Zaten daha önceden koltuğun kenarına tutunarak dizlerinin üstünde durabildiğini yazmıştım sanırım. Emeklemeye başladıktan sonra herşey daha hızlı gidiyor sanki.
24 Mayıs sabahı ilk defa yatağının kenarından tutunarak ayağa kalkmış ve beni o şekilde çağırmış. Yanına gittiğimde, bu sanki benim için dünyanın en güzel manzarasıydı! Bebeğim, yüzünde kocaman bir gülümseme ve gurur ifadesiyle bana bakıyordu. Ayağa kalkmıştı işte, başarmıştı! Görmüş müydüm onu, görmüş müydüm? Evet bebeğim, seni gördüm. Harikasın! İşte zor bir aşamayı daha başardın! Ayağa kalktın. Senin için çok önemli bir başarı bu bitanem! Canımın içi! O güzel göslerinin içi umarım hep böyle güler, umarım hep böyle mutlu ve sevinçli olursun canım oğlum!
hayır ben niye ağlıyorum ki?! ege'mmmmm bravo sana alkııııııış!!!!!!!!! :))))
YanıtlaSilCanımmm çok sağol! :)
Silİlklerin, keşiflerin hepsi benzersiz. Göz açıp kapayana kadar diyorlar ya, gerçekmiş o.
YanıtlaSilEvet hakikaten, tam da öyle... Bir yandan büyümesini dört gözle bekliyorsun. Bir yandan da insan çabuk geçiyor diye üzülüyor.
SilMaşallah Ege'ye kendi yaptıkları başardıkları şeylerin mutluluğu gözlerinden okunuyor parlıyor resmen değil mi ama:))
YanıtlaSilEvet, çok tatlı oluyorlar öyle zamanlarda :) Alıp tekrar içime sokasım geliyor!
Sil