İlk Mürüvvet: Sünnet

Kadın doğum doktorumuzdan bebeğimizin erkek olacağını öğrendiğimiz ilk gün karar vermiştik. Yenidoğan sünneti yaptıracaktık. Arabada giderken kocacımla aynı anda "çocuğun sünneti..." diye cümleye başladık ve doğduğu ilk günlerde sünnet ettirmenin faydalarını sayıp yaklaşık yarım dakika içinde son kararımızı vermiştik bile.

Ben oldum olası Türk toplumunda erkek çocuklara yapılan ayrımcılığa sinir olurum. Sünnet düğünü diye saçma bir düğün yapılır, çocuğun anne babası abiye kıyafetler içinde kasım kasım kasılırlar (sanki n'ooluyosa?), deli gibi para harcanır, çocuğa deli gibi hediye yağar, pahalı pahalı hediyeler hem de. Neymiş, çocuğun pipisi kesiliyormuş. Eeee yani? Üstelik bu dini bir şey (çoğunlukla, bazen yanına sağlık gerekliliği de ekleniyor tabii), gerçek bir ergenlik filan değil. Eğer kutlanan şey, çocuğun ergenliğe girişi ise.

 

Oysa kız çocukları regl olduklarında gerçekten ergenliğe giriyorlar ve kutlanacak bir şey varsa o da budur bence. O yüzden genç kızlığımdan beri hep derdim ki, eğer birgün bir kızım olursa, regl olduğunda ona ergenliğe giriş partisi vereceğim, ona hediyeler alacağım, çok güzel bir gün olarak o günü kutlayacağım. Ama oğlum oldu ve bu hayalim suya düştü, olsun n'apalım.

 

Oğlum oldu ama yine de şu düğün işine karşıyım. Bana hep saçma geldi, çocuk pipisi kesildi diye neden şımartılır anlamıyorum. Belki şöyle bir şey olabilir: sonuçta çocuğun bedeninden bir parça kesiliyor, bu büyük bir travma. Hem canı acıyor, hem de psikolojik olarak bunu yaşamak onun dengesini bozuyor, güven duygusunu zedeliyor. Bu yüzden hediyelerle ve düğünle, bu olay sanki müthiş bir şeymiş gibi gösterilmeye çalışılıyor çocuğa. Bir nevi rüşvet. Hani, sen sünnete razı ol, bak biz de sana istediğin herşeyi alıyoruz, sana istediğin kadar para harcıyoruz, bir de toplumsal olarak seni yüceltiyoruz. Hatta (bir yandan da mahalle baskısı kıvamında, "tüm erkekler sünnet olur" diyerek) kızların sünnet ol(a)mamasını bir erkek üstünlüğüymüş gibi göstererek, daha küçük yaşta kadın-erkek ayrımcılığı ve çocuğun kafasında "eğer sünnet çok önemli ve müthiş bir şey ise -öyle olmasa bana bu kadar hediye gelmezdi- ve kızlar sünnet olmuyorsa, demek ki erkekler daha önemli hayatta ve kızlar önemsiz" diye bir düşünce yerleşiyor bilinçaltına.

 

İşte bu yüzden sevmiyorum bu düğün işini. Bu yüzden ne yapsam nasıl etsem, diye düşünürdüm, eğer erkek çocuğum olursa, keşke toplumsal baskı olmasa da hiç sünnet yapılmasa, derdim. Ama bebeğimin sağlık açısından sünnet gerekliliği oldu ve bence öyle olması da aslında iyi oldu. Vicdanımı rahatlatıyorum, sırf mahalle baskısı (dini baskı) sebebiyle çocuğumun bedenini kestirmedim diye.

 

Neyse, kendi hikayemize gelirsem, oğlumun doğduğu hastanedeki çocuk doktoru, sünneti hemen değil 15.-30.günler arasında yaptırsanız en iyisi olur demişti. İlk günlerde yapılan sünnet çocuğu sarsıyormuş biraz. Dünyaya yeni gelmiş, daha adapte olamamış, emmeyi yeni öğreniyor, bir de sarılık olmuş, çocuğu daha fazla sarsmanın anlamı var mı? Yok tabii. Biz de böyle düşündük ve bekledik. Ege 3 haftasını doldurunca kadın doğum doktorumuzun tavsiye ettiği çocuk cerrahisi kliniğine gittik ve sünnetini yaptırdık. Ege'nin pipisinin ucunda hafif bir darlık vardı ve sünnet olması onun için iyi olacaktı. Yaşanması muhtemel bir idrar yolu enfeksiyonunun önüne geçmiş olduk böylece.

 

Doktorumuz çok tatlı bir doktordu. Operasyondan önce bizi odaya aldı ve olacak herşeyi güzelce anlattı, bilgisayarından fotoğraflar gösterdi. İşlemden sonra yapılması ve yapılmaması gerekenleri anlattı. Bu sırada gider gitmez Ege'ye uyuşturucu bir krem sürüldüğü için onun etkisini göstermesini bekliyorduk. Sonra kocacım operasyonu görmeye dayanamayacağını söylediği için bekleme odasına geçti ve biz annemle operasyonun yapılacağı odaya geçtik. Annem önlem olarak geldi aslında. Olur da Ege çok ağlarsa, ben tek başıma tutamazsam vesaire diye. Ama benim akıllı oğlum yarı uyku moduna geçmişti bile ve hiç sorun çıkarmadı. Krem pipisini uyuşturmuştu ve iğne vurulmasına hazır hale gelmişti. İğnelerle Ege'ye lokal anestezi yapıldı. İlk iğne sırasında biraz mızıkladı ama ağladı bile diyemem. Sonrasında bir daha hiç sesini bile çıkarmadı canım oğlum.

 

İşlem yaklaşık 15-20 dakika sürdü. Bu sırada iki kez doktorun eline çişini yaptı bizimki :) Tüm operasyon boyunca ben her iki elini tutuyor ve sürekli oğlumla konuşuyordum. Ellerimi (yani parmaklarımı aslında) tutunca ve yumuşak sakinleştirici sesimi sürekli yanında duyunca sanırım onun için iyi oldu. Böylece operasyonu sıkıntısız bir şekilde atlatmış olduk. Esas iş bundan sonra başlayacaktı. Doktor anestezinin etkisinin 1,5 saat süreceğini, sonrasında ağrısı olursa fitil vereceğimizi söyleyerek bizi gönderdi.

 

Eve geldik. İlk bir saatimiz güzel geçti. Sonrasında ufak bir ağlama (sanırım çişini yaptı ve yandı biraz) ve fitile gerek kalmadan uyuyuverdi minik oğluşum. Böylece sonraki saatler boyunca hep emdi uyudu, emdi uyudu... Çok şükür bir problemimiz olmadı. Haftaya kontrolümüz var. Kontrolde de doktorumuz sorun yok, herşey yolunda derse, bu sünnet işini de böylece atlatmış olacağız.

 

Oğlumuzun ilk mürüvvetini gördük :) Darısı damatlığına olsun inşallah!