Oğluşumun İlk Günleri

Oğlum, canım varlığım Ege'm, doğalı 22 gün olmuş! Zaman hem çok çabuk geçiyor, hem de çok yavaş... Sindire sindire yaşıyorum oğlumu. 22 günde bile büyüdü. 18.günümüzde gittiğimiz doktor kontrolünde 2 cm uzamış ve 400 gram almış canım oğlum. Daha da büyüyecek :)



Doğduğu günden beri bariz bir şekilde farkedilen bir şey var ki, o da Ege'nin koccaaa ayakları! Bacaklarına kollarına oranla bayağı uzun ayakları var. Demek ki boyu uzun olacak diyoruz, babasına çekmiştir.

 

Doğduğundan beri güzel güzel emiyor. Gerçi henüz onu doyuracak kadar çok gelmiyor sütüm. Ama olsun, artırmak için ikimiz de elimizden geleni yapıyoruz. Ege, emmeye devam ediyor, ben de malt içeceği içtim biraz, ama artırdı mı bilemiyorum pek farkedemedim, bir de bu içecekler çok kilo yapıyormuş diye duydum (nitekim epey bir şekerli). Şimdi de süt artırıcı çaylardan aldım. Bakalım bir de onu deneyeceğim. Ayrıca yememe dikkat ediyoruz (annemle birlikte tabii). Annem her türlü sebze ve et yemeklerini yapıyor, öğün aralarında meyve soyup getiriyor, mutlaka hergün sütlü tatlı yapıyor yediriyor, hergün komposto yapıp içiriyor maden suyuyla falan birleştirip. Ne bileyim, hergün olmasa da ceviz, fındık, badem yemeye çalışıyorum. Yani elimden geleni ben de yapıyorum. Umarım sütüm artar da bebeğime mama takviyesi yapmayı bırakabiliriz.

 

Ege emerken mutlaka ayaklarından birini veya ikisini birden koluma dayıyor. Ya da bacağını kolumun üstüne atıveriyor. İlla ki ayakları boşta kalmayacak, mutlaka bana dayayacak küçük beyefendi. Ellerini de bazen göğsünün üzerinde çapraz yapıveriyor, gel de bitme bu manzaraya. Ölüyorum resmen onun o küçük (bana göre mini minnacık, ona göre koca) ayaklarına, ellerine! Son 4-5 gündür yüzünde pütürlükler peydahlandı. Önce isilik sanmıştım ama doktora sorduk isilik değilmiş, bir krem verdi onu sürüyoruz ama geçmedi. Hatta alnına filan dağıldı biraz. Sanırım biraz da kaşınıyor mudur nedir, Ege ellerini sürekli yüzüne götürüp çiziyor. Gerçi eve ilk geldiğimizden beri düzenli olarak tırnaklarını kesiyorum, çünkü resmen jilet gibi o minicik tırnaklar. Ama uzayıncaya kadar bile yüzünü çizdirmeyi başarıyor küçük bey! Umarım iz filan kalmaz.

 

İlk günlerimiz şimdilik böyle, çok güzel gidiyor. Annelik çok keyifliymiş. Gece uykularını bırak, gündüz bile bir düzenimiz yok. Bazen 3 saat uyuyor, bazen yarım saatte veya 15 dakikada uyanıyor. Bir hafta kadar önce gaz sancıları başladı biraz zorlanıyoruz. Canı yanıyor çocuğumun, bağırsakları burdukça yüzünün şekli değişiyor yazık. Zor mu, evet zor. Ama zor olacağını bilerek doğurdum ben bu çocuğu. Kolay olmayacağını zaten biliyordum. Çocuk bu, elbet kolay değil büyütmek, yetiştirmek. Ama inanılmaz bir şey! Çok güzel, çok güzel! Umarım mutlu bir çocuk yetiştirebilirim. Canım oğlum, mutlu, sağlıklı bir insan ol, başka bir şey istemem...