Bebekle tatile çıkmak mı dediniz?

Nihayet izindeydim! Zaten kendimi çoooook ama çook uzun zamandır, izinli de olsam tatil yapmışım gibi hiç hissetmiyordum, Bodrum'a da gittik geçen sene 3 günlüğüne, yazlığa annemlerin yanına da gittik ama yok, ben bir türlü dinlenemiyor, kendimi "tatil" yapmışım gibi hissedemiyordum. Sonra 29 Ekim'de 4-5 günlüğüne Ege'yle birlikte ablamın yanına gittik ve biraz dinlenir gibi oldum evet ama yine de tatil sayılmazdı bu. Fiziksel dinlenme değil belki de ihtiyacım olan, belki sadece ruhumun dinlenmesi gerek, bilemiyorum. 

Geçtiğimiz 10 günde yine izindeydim. Bu sene daha bi tatil yapmışım gibi hissedebildim. Bunda Ege'nin biraz daha büyümüş olmasının payı olsa da biraz da iş yerinden nispeten uzun bir zaman ayrı kalabilmiş olmam. 3 günlük tatile tatil denmiyor benim lûgatımda. Hele bir de işyerinden ararlar, birşey sorarlarsa, beynim uzaklaşamadığı için o tatilden hiçbir şey anlamadan, dinlenemeden hatta son derece yorgun olarak dönüyorum. Bu sefer arayan soran olmadı :)

Ege ise artık 2 yaşın verdiği rahatlıkta. "Ne yiyecek bu çocuk?" derdi azaldı. Çoğunlukla bizim yediklerimizden yiyor. Tuzlu yemeye de az da olsa alıştığı için verebiliyorum. (Normalde evde yemekler çok azıcık tuzlu yapılıyor, o yüzden çok tuzlu yemek ona acı geliyor yemiyor.) 

Geçen tatillerde, çoğunlukla eve gitmemizin (ablama ya da annemlere) beni rahatlatan yönlerinden biri buydu o yüzden. Gittiğimde Ege'ye yoğurt mayalamış, onun en sevdiği çorbaları tuzsuz pişirmiş oluyorlardı. Bu da beni hem rahatlatıyor hem sevindiriyordu. Uyku düzeni çok daha hassastı. Daha uzun uyuması gerekiyor, üstelik günde 2 veya ilk zamanlarda 3 uyku uyuyor oluyordu. Bu da gezmemizi zorlaştırıyordu. Çünkü Ege "arabada uyusun, sonra yatağına koyarız" huylu bir çocuk değildi (hala da aynı), yani arabada uyusa bile kontak kapandığı saniye uyanıyor ve cin gibi açıyor gözlerini. 

Şimdi ise, artık günde bir uykuya düştü ve tam öğle vakti uyuyor. Bu da her ne kadar günü bölüyor gibi görünse de aslında yaz sıcağında tam "hiçbir şey yapılmayacak vakit"e denk geldiği için biz de onunla uyuyoruz (yani tatilsek). Yemek desem, yaşasın artık tam tekmil olmasa da katı yemeye başladı sayılır. Az ezip veriyorum o şekilde de olsa yiyor. Önceden hiç yemezdi en azından şimdi yedirebiliyorum. 

Bunları neden mi yazdım? Yeni annelere, bunalanlara, umutsuzluğa kapılanlara, "tünelin ucunda ışık var" demek için! Yemek ve uyku konularında azıcık rahatlamaya başladığınız anda süper bir tatil sizi bekliyor olabilir. Sadece sizin de biraz daha rahat davranmanız, tatilde çocuğun her düzenini evdekiyle birebir uygulamak için kasılmamanız, tatilin rehavetine kendinizi biraz kaptırmanız lazım, hepsi bu ;)

Tatilde nereye gittik, neler yaptık, nasıl geçti konusunu ayrıca yazacağım çünkü o kadar gevezeyim ki, onları da bu yazıya sıkıştırırsam çook uzun bir yazıya maruz kalacaksınız :) Hem de o yazı sadece bir gezi yazısı olsun istedim, daha faydalı olur.