Ege 2 yaşında! - Aile konseptli doğumgünü partisi

Evet oğluşum 24 ayını yani tam 2 yaşını doldurdu! Bebeklikten çıktı, resmi olarak bir çocuk artık. Gerçi o benim her zaman bebeğim olarak kalacak (en azından kalbimde) ama olsun :)

Birinci yaş gününü büyük, süslü, konseptli falan kutlamayı çok istemiştim. Biricik çocuğumdu, biricik çocuğumun ilk yaş günüydü falan, özenmiştim. Kısmet doğduğu güne olmadı, annemin kötü(!) hastalığı, acil ameliyatı, hastaneler, tedaviler derken o dönemi sağlık sorunlarıyla boğuşarak atlattık. Benim içimde kaldığı için ille de oğluma bir kutlama yapmak istedim. Annem de üzülüyordu, benim yüzümden kutlayamadınız diye. Nitekim Eylül ayında, Ege tam 14 aylıkken kutlamamızı yaptık.

Ege'yi seneye yani 3 yaşını doldurunca kreşe göndermeyi düşünüyoruz. Dolayısıyla bundan sonra hayatımız kreş doğumgünleri ile geçecek. O yüzden bu sene büyük bir parti yapmaya gerek duymadık. Bu sene aile arasında evde kutlayalım istedik. Sadece bir pasta sipariş ettik o kadar. Bir de yiyecek birkaç şey hazırladık (daha doğrusu sarma, börek vs hepsini evin yakınındaki ev işi şeyler yapan yerden aldık desem daha doğru!). Hatta bir arkadaşım telefonda "bu seneki konseptiniz ne?" diye sorduğunda (takılmak için sormuştu, şakasına, o kendini bilir), "bu seneki konseptimiz aile konsepti, olur dimi?" dedim, gülüştük. Telefonu kapatınca, "hadi" dedim, "o kadar süssüz olmasın yahu, bari 2.yaş günü partisi olduğu belli olsun". Hazır Ege de uyuyorken birkaç süs yapıverdim. 

Ege'nin 2.Yaş Partisi

Pastayı anne baba üfledi

Ege uyanınca tabii ki süslerle ilgilenmedi, sadece balonları ele geçirdi ve keyifle balon oynadı. Normalde bir şeye üflemeyi öğrendi, özellikle parkta püf çiçeklerini koparıp çok güzel üflüyor. O yüzden ben pastasının mumlarını da kolayca üfler diye düşünmüştüm ama sanırım önceden alıştırma yapmak gerekiyormuş bunun için. Çünkü yanan mumları görünce ona değişik geldi, bilmiyorum belki de biraz tırstı, kesinlikle üflemedi. Yine biz anne-baba olarak üfledik oğlumuzun doğum günü mumlarını.

2 Yaş Doğumgünü Pastamız

Bu seneki pastamızı yine geçen sene olduğu gibi, İzmir'in köklü pastanelerinden Jocelyne'e yaptırdık. Biz oranın pastalarını çok seviyoruz, hem malzemeyi çok bol kullanıyorlar, krema ile pastayı şişirmek yerine meyve ve lezzetli keklerini bolca koyuyorlar, hem de herşeyini tam istediğimiz gibi yapıyorlar. Ben şeker hamurlu pastaları sevmiyorum, hem tadı çok ağır oluyor, zaten yenmiyor o hamur, ben kenara çıkarıyorum doğrusu. Hem de son derece sağlıksız olduğunu düşünüyorum. Çocuklar bayılıyor belki evet ama sırf yoğun şeker yemiş oluyorlar, hiç içime sinmiyor. Jocelyne geçen seneki gibi bu sene de badem ezmesi kullandı pastanın kaplamalarında. Sadece en üstüne, Ege'nin bu sıralarda kafasını takmış olduğu motorsiklet, araba ve kamyon süslerini şeker hamurundan (badem ezmesinden tutmadığı için mecburen) yaptı. Zaten çocuk olarak bir Ege bir de yeğenim olduğu için ve ikisi de o şekilde direk şeker yemeyi sevmediği için bu süsler yenmedi. Ege birazcık oynadı, birkaç kez yaladı ve sonra bıraktı. Bu sene pastasından çok küçük bir parça da olsa yedi. Geçen sene hiç yedirememiştim, ısrarla tükürmüştü. Sanırım tatlıya alışkın olmadığı için. Ama bu sene, biraz daha alışkın olduğu için az da olsa yedi. Tamam sürekli zararlı, sağlıksız şeyler yemesini hiç istemiyorum ama doğum gününde kendi pastasından da yiyecek elbet! O kadar da gaddar bir anne değilim :)

Geçen sene, gelen hediyelerden hiçbir şey anlamamıştı. Bu sene gayet bilinçli bir şekilde, hediyeleri farketti ve çoook sevdi. Özellikle şu diyemeyeceğim, gelen hediyelerin (ki hepsi oyuncaktı, çok mutlu olduk!) hepsiyle bayıla bayıla oynadı bütün gün. Araba yolu, arabalar, devasa eva yapbozlar, kova-kürek seti, araba şeklinde kitaplar, herşey tam Ege'ye göreydi. 

Oğlumla bu sıralarda büyük aşk yaşıyoruz. Birkaç ay öncesine kadar bana hiç düşkün olmayan, hatta tersine babasına düşkün olan, benim kucağıma gelmektense babasına atlamayı tercih eden çocuk gitti, sürekli benim kucağıma gelmek isteyen, sürekli benim elimi tutup birlikte yürümek isteyen bir çocuk geldi. Küçücüklüğünden beri bana çok düzgün olarak anniii, ınniii, aaaanne diyen çocuk da gitti tabii :) Onun yerine bana son zamanlarda nanaaa diyor. Ege her kelimeyi kendince 'dönüştürüyor'. Bu kelime de bu şekilde dönüştü, artık ben onun "nana"sıyım :) Burada da nana'sıyla aşk yaşayan çocuğu görüyorsunuz :))))

Aile konseptli doğum günü partimiz çok güzel geçti. Umarım ömrün boyunca hep çok mutlu, çok sağlıklı, çok huzurlu, sevgi dolu olursun canım oğlum! Daha nice yıllara! Torunumun/torunlarımın da yaş günlerini böyle mutlulukla, sevgiyle, keyifle kutlarız inşallah!