Bu hafta nispeten diğer haftalara göre daha iyiydim. Sanırım koku hassasiyetim nispeten biraz daha azaldığı için daha rahat ettim. Hem yemek yapabildim (tabii ki ağır kokulu olabilecek şeyleri değil) hem de daha iyi yiyebildim akşamları. Önceki hafta süt bile içemiyordum, bu hafta 2-3 kez süt içebildim.
Eksik kalan testlerim vardı, kan şekeri, üre ve kreatinin gibi. Bu hafta onları da yaptırıp tamamladım, sonuçlar güzel çıktı, herşey yolunda çok şükür, hiçbir problemimiz yok.
Pazar günü babaannemize gittik yine besledi bizi :) Daha önceden de pek yemek seçmediğim için herşeyi yiyebiliyorum az az ve kokusuz olmak kaydıyla, tiksindiğim bir şey yok ama ilginç gelen bir şey var ki, önceden tatlıyı çikolatayı çok seven biri olmama karşın, hamileliğimle birlikte tatlı yiyemez oldum. Kuru kayısı veya kuru incir yerken sorun yok. Ama bir lokma çikolata veya tatlı kurabiye veya benzer tatlı herhangi hazır bir gıda yediğim anda midem bulanıyor ve feci oluyorum. Aslında bu benim ve bebiş için iyi bir şey. Benim için iyi çünkü kan şekerim düşük çıktı ve umarım aynen devam eder, gebelik şekeri ile uğraşmak hiç istemiyorum. Bebiş için iyi çünkü tat alma özelliği bu haftalarda gelişirmiş ve doğunca yiyeceği şeyler ve damak zevki anne karnında şekillenmeye başlarmış. Şimdiden saçma ve gereksiz şekerlere alışmasını istemiyorum. Alışmayı bırak öğrenmesin bile. Hatta şimdiden onunla ilgili endişelerim başladı blogları okudukça. Çünkü evde anne baba vermese bile ya ağlarken susturmak için bakıcılar verebiliyormuş ya da onları kontrol altına alsak bile, anneanne, babaanne, dedeler. Hadi onları da kontrol altına aldın diyelim bu sefer, misafirler eş dost konu komşu hatta ve hatta parkta karşılaştığın diğer çocukların anneleri. Hadi az tanıdığım ve tanımadığım insanları uyarırım, gerekirse sertleşirim de hiç dert değil. Ama anne-babaları ne yapacağız? Allahtan geçen gün annemle konuşurken "sakın şimdiden tatlıya alıştırma bebeği, doğunca da hiç verme kızım" dedi bana :) Yani annemden yana korkum kalmadı benimle aynı düşünüyor. Babalar zaten söz dinleyen tipler. Şimdi sıra kayınvalidede. Umarım bebiş doğunca o da benim koyacağım kurallara uyar. Umarım sorun çıkarmaz veya ben yokken benden gizli kurallarımı bozmaz. Bir yandan bebeği küçücükken bakıcıya bırakmak zor diyorum ama sanki bakıcıyı kontrol altında tutmak daha kolay olurmuş gibi geliyor. Ailelerin geçimi ve psikolojik açıdan yani ;) Henüz bunları düşünmek için çok erken biliyorum ama ne yapayım, şimdiden aklımda bin türlü şey dolanıyor :) Artık yavaş yavaş çevremdekilere düşüncelerimi işleyeceğim n'apalım, sanırım en iyisi bu. Bakalım günler neler gösterecek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder